Rodzice małej Lenki z Brzezinki proszą o wsparcie dla chorej córeczki. Każdy może pomóc

Ta zbiórka miała być inna, ale z Lenką jest już bardzo źle. O pogorszeniu stanu zdrowia dziewczynki powiedziała nam jej mama, chociaż słowa ledwo przechodziły przez gardło, tłumione szlochem. Jej córeczka umiera, a tamto leczenie już nie zadziała. Trzeba było szukać innego ratunku, jak najszybciej, za granicą. Udało się - ostatnia szansa, szansa na życie Lenki to leczenie w Charité Universitätsmedizin w Berlinie. Czasu bardzo mało, a kwota ogromna. Wierzymy, że uda się i tym razem!
Lenka jest podopieczną Fundacji SiePomaga.

Na stronie fundacji www.siepomaga.pl/lenabiesik można znaleźć potrzebne informacje, jak pomóc chorej dziewczynce.

Maciej Biesik, tata Lenki prosi o pomoc. - Cały czas jesteśmy przy córeczce - ja i żona. Musi czuć, że jej rodzice zrobią dla niej wszystko, że nie pozwolą jej umrzeć. Mała nie skończyła jeszcze 2 lat, a już tyle wycierpiała. Wierzę, że przetrzyma, że przeżyje i że już wyczerpał się nasz limit nieszczęść. Że teraz będzie tylko lepiej... Chociaż Lena jest na tym świecie tak krótko, to jej historia naznaczona jest bólem i strachem. Jednak nasza miłość musi pokonać całe zło - nie widzę innego wyjścia! Córeczka jest sensem i celem naszego życia, nie możemy jej stracić.

Narodziny Lenki były dla rodziców wyczekaną i upragnioną chwilą. - Nasza Lenka miała wkrótce przyjść na świat, by rozpromienić nasze życie. Jednak nic nie szło tak, jak powinno. Lekarze zdiagnozowali zaburzenia rytmu serca u Małej, trzeba było natychmiast wykonać cesarskie cięcie. Buntowaliśmy się, że to za wcześnie, że jeszcze nie czas! Ale nie było odwrotu - 17 sierpnia 2015 roku urodziła się nasza córeczka. Ważyła tyle, co dwie torebki cukru, a przedwczesny poród spowodował zaburzenia oddychania. To była jej pierwsza walka o życie. Udowodniła, że jest silna, że chce i musi żyć - mówi Maciej Biesik.

Pechowa 13 - tyle miesięcy miała Lenka, kiedy pojawiły się ostre bóle brzuszka i powiększone węzły chłonne. - Nie myśleliśmy nawet, że będzie tak źle. Tymczasem diagnoza była szybka i bezlitosna - nowotwór złośliwy, neuroblastoma IV stopnia. Nasz koniec świata nie był jak ten na filmach katastroficznych. Przyszedł cicho i był jeszcze straszniejszy. Widzieliśmy go w posępnej minie lekarza przekazującego wyrok, ale także w słodkiej i wesołej twarzy naszej córeczki, która jeszcze nie wiedziała, że śmierć jest tuż za rogiem. Kolejne złe wiadomości tylko spotęgowały ból, który już był niewyobrażalny - Lena ma w całym ciele liczne przerzuty. Rak był wszędzie: w szpiku, kościach, talerzu biodrowym, w zwojach kręgowych i okolicach przyusznych. Ten ostatni urósł w zaledwie 24 godziny - rak pożerał naszą córeczkę na naszych oczach! Kolejne ciosy spadały jak grad - lekarz stwierdził, że Lenka nie przeżyje nawet chemioterapii, że jest na nią za słaba… Nie było sensu hamować łez, ale musieliśmy się szybko pozbierać, by ruszyć do walki, chociaż świat się walił - opowiada ojciec dziewczynki.

- Nasza córka udowodniła, że ma nadludzkie zdolności - walczyła z nowotworem, choć wszyscy ją skreślili - zaznaczają rodzice.
Dzielnie znosiła kolejne chemie, spadki i braki apetytu. I wtedy pojawiła się mała iskra nadziei. - Mieliśmy w planie autoprzeszczep i terapię przeciwciałami, a przed Lenką były kolejne cykle chemii. Niestety, po ósmym cyklu obrazowanie i rezonans wykazały, że przerzut w zwojach kręgowych nie ustąpił. Musieliśmy wrócić do chemii… Tym razem córeczka zniosła ją o wiele gorzej, jednak udało się - guz się zmniejszył, nie ma już przerzutów! Szykowaliśmy się do przeszczepu. Przed Wielkanocą wykonano kolejne badania, które nie dały powodów do obaw. Wróciliśmy do domu, Lenka wesoło biegała i nikt by nie powiedział, że jeszcze kilka dni temu była cieniem siebie na szpitalnym łóżku - opowiada Maciej Biesik.

18 kwietnia - kolejna pechowa data. Kontrolne badanie obrazowe wykazało, że nowotwór wrócił, gdy pozwoliliśmy sobie mieć nadzieję. Zaatakował węzły chłonne w lewej pachwinie i przy kręgosłupie. - To wtedy postanowiliśmy prosić innych o pomoc. Ale nie zdążyliśmy... Lenkę zaczęła boleć lewa nóżka, po kilku dniach nie mogła na nią stawać. Powód - wznowa. Kolejne badania i kolejne złe wiadomości - guzy w lewej łydce i przy aorcie. Ordynator szpitala powiedziała: nie ma nadziei, nie ma ratunku. Jedyne co możemy zaproponować, to chemia paliatywna. Wiedzieliśmy, że albo zadziała, albo czeka nas hospicjum i patrzenie na to, jak Lena gaśnie z minuty na minutę. To brzmiało jak ponury żart, zły sen, z którego trzeba się obudzić. Jednak szczypanie nie pomagało, musieliśmy zmierzyć się z rzeczywistością. I wtedy znaleźliśmy klinikę w Berlinie, która daje dużą szansę - nam, Lence, całej naszej rodzinie - mówią rodzice.

- Poprosiliśmy o pomoc ordynator, która nie widziała ratunku. Miała tylko podpisać podanie do NFZ o sfinansowanie leczenia za granicą, bo klinika Charité Universitätsmedizin już się zgodziła na przyjęcie naszej córeczki - podkreśla Maciej Biesik.
W planach jest celowana chemioterapia i zabieg wycięcia guzów, które zagrażają życiu. - Tym razem dostaliśmy cios nie od raka, a od człowieka, który przecież przysięgał ratować ludzkie życie - ordynator odmówiła podpisania dokumentu - dodaje tata Lenki. Zostali sami w walce o życie dziecka.

Nie myślą o końcu. Lena jest wesoła, uśmiechnięta, prawdziwa dusza towarzystwa. Wszyscy wiedzą, że jeśli na szpitalnych korytarzach nie słychać jej śmiechu i tupotu nóżek, to właśnie cierpi tak, że ból odbiera jej chęci do życia. Gdy boli troszkę mniej - nic jej nie zatrzyma. - Musimy wierzyć w szczęśliwe zakończenie tej historii. W pokonanie nowotworu i puszczenie w niepamięć tragicznych dni. Prosimy, pomóżcie nam dopisać szczęśliwe zakończenie, pomóżcie uratować życie naszej Lenki! - apelują rodzice Lenki.

Mówimy po krakosku (odc. 5). "Borówka czy jagoda?"

Autor: Gazeta Krakowska, Dziennik Polski, NaszeMiasto